dijous, 2 d’octubre del 2008

De jo i de mi i de perdre'm


Em crido i no contesto, em perdo i no em busco. Em parlo i no m 'escolto, em truco a la porta i no m'obro. M'escric i no rebo les cartes, em pregunto i no em responc. I m'adono, que precisament quan més falta fa, menys sé estar amb mi mateixa.

1 comentari:

Anna ha dit...

reina, no saps que quan més busques menys trobes, que quan més crides més costa d'entendra el qeu dius, que quan més parles més possibilitats tens de que no t'escoltin, que quan amb més insistència piques més motius dónes perque no t'obrin, que és millor no donar respostes a preguntes que ja tenen resposta...

Per tant, no pensis tant en tot això, a totes i tots ens passen aquestes coses!

Una abraçada!