dissabte, 27 d’octubre del 2012

Món paral.lel, intern, meu.


"Tant soroll que falta l'aire,
he perdut la brúixola i el nord 
que dec haver guardat per aquí"


"- Pero apréndelo de una vez y que no se te olvide: hablas demasiado y escuchas poco, no te das tiempo. Sabes, y lo has dicho, que el camino que lleva hacia una misma es el más abrupto y el más doloroso y el más empinado de todos los caminos [...]

- ... que no crees en torno a ti una coraza de técnicas protectoras contra lo que vega. Que no te acobardes ni te aflijas de antemano. Que los resultados de lo que hacemos o de lo que nos hace ni serán siempre malos ni los mismos. Que no preveas; que no profetices; que no lances jeremiadas; que no hay nunca una situación idéntica a otra; que no te abraces al dolor... porque hay dolores inútiles, provocados por ti misma y por tu estupidez anticipatoria y por la sobrebia que te impide reconocder tus patinazos. Y estos dolores recaerán sobre ti con más peso que ningún otro. Porque son dolores inventados por ti, y por ellos habrías de pagar un doble precio. Habrás de pagar dos veces tu propio tejado, que has deshecho a pedradas tú misma."